جادوگر عشق

غنچه خوشبختی در جای تاریک و بی صدا و گودی پنهان است که بسیار به ما نزدیک است ولی ما کمتر از آنجا می گذریم و آن دل خود ماست!!!

عشق،یک احساس یا عاطفه نیست.عشق،مالکیت بر دیگری نیست.عشق،پذیرش بدون قضاوت و بدون داوری است.

چه بگویم از تو که آنقدر غرق خوبیهایت شده ام که کلمه قادر به توصیفش نیست؟
دلتنگی هایم را میدانی،میدانی که بی تاب شده ام
بی قرار نگاهت،گرمای نفسهایت،لطافت آغوشت،حرارت بوسه هایت
می دانم که می دانی
آه که چه دیر میگذرد عقربه های ساعت دیواریم
چه بی رحمانه دوریت را به رخم می کشند؛
و چه طولانی اند لحظه های جدایی.
اما نه!
من با یاد تو زنده ام،نفس میکشم برای با تو بودن،
به امید روزی که دوباره در آغوش پر مهرت خودم را به دست عشق بسپارم
منتظرت می مانم.
عزیزترینم شب را به آرزوی دیدنت چشم بر هم می گذارم.
تمام دقایقم پیشکش حضورت.
شبهایت پر ستاره بهترینم.

حرفهاییست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوییم.
و حرفهاییست برای نگفتن
حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند
و سرمایه هر کس به اندازه خرفهاییست که برای نگفتن دارد.
«دکتر علی شریعتی»

متملقین شبیه دوست هستند،همانطور که گرگها به سگها شباهت عجیب دارند.

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم اندوه من انبوه تر از دامن الوند بشکوه تر از کوه دماوند غرورم یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است تنها سر مویی ز سر موی تو دورم ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش تو قاف قرار من و من عین عبورم بگذار به بالای بلند تو ببالم کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم   احتیاج به توضیح نیست همین بس که ، لذت ببرید.

                                        ز فرط گریه باران می چکد از دستم این شب ها
                                     یکی دستم بگیرد ، مست مست مستم این شب ها
                                     غزل می خوانم و سجاده ام پر می کشد با من
                                    نمی خوابند یک شب عرشیان از دستم این شب ها
                                 خدا را شکر سوزی هست ، آهی هست ، اشکی هست
                                  همین که قطره اشکی هست یعنی هستم این شب ها
                                        به جای خون به رگ هایم کبوتر می پرد تا صبح 
                                          تشهد نامه می بندد به بال دستم این شب ها
                                             دلی برداشتم با تکه ابری از نگاه خود
                                            به پابوس قیامت بار خود را بستم این شب ها

                               

                                   « منتخبی از شاعر محترم ؛ جناب آقای علیرضا قزوه »